Φιτζρόι Μονοπάτι Πολιτιστική Κληρονομιάς των Αβοριγίνων

BUILDERS ARMS HOTEL, Η “ΜΑΎΡΗ ΠΑΜΠ ΤΗΣ ΜΕΛΒΟΎΡΝΗΣ”,
211 GERTRUDE STREET

Το Builders Arms Hotel είναι ένα από τα παλαιότερα δημόσια σπίτια της περιοχής. Χτίστηκε σε μια εποχή ευημερίας, άνοιξε το 1853 και από τότε αποτελεί σημαντικό τόπο συνάντησης. Πρώτος ιδιοκτήτης του ήταν ο Thomas McSelland. Το 1856 περιγραφόταν ως “πέτρινο ξενοδοχείο με 19 δωμάτια και ένα κελάρι”. Το Φίτζροϊ ήταν μια σημαντική εμπορική ζώνη τη δεκαετία του 1850. Λόγω της ραγδαίας αύξησης του πληθυσμού της, μόνο κατά τη δεκαετία αυτή εκδόθηκαν 33 νέες άδειες ποτών για δημόσιες επιχειρήσεις στην περιοχή. Κατά τη διάρκεια της προηγούμενης δεκαετίας, επτά ξενοδοχεία εξυπηρετούσαν τον πληθυσμό των 600 κατοίκων του Φιτζρόι.

Από τη δεκαετία του 1870 και μετά αναφέρεται στα βιβλία τιμών του Φίτζροϊ ως “ένα τούβλινο ξενοδοχείο 12 δωματίων με μπαρ”, γεγονός που υποδηλώνει ότι μπορεί να έχει ξαναχτιστεί. Η αξία του το 1880 ήταν 180 λίρες και το ξενοδοχείο βγήκε σε πλειστηριασμό το 1869. Για τα επόμενα δύο χρόνια ήταν γνωστό ως Derryberg Hotel. ο ξενοδοχείο ανακαινίστηκε γύρω στο 1915 ως απάντηση στους νέους νόμους για την κατανάλωση αλκοόλ, οι οποίοι έβλεπαν τις παμπ να κλείνουν στις 6 το απόγευμα, και ξεκίνησε το γνωστό “six o’clock swill”. Ενώ πολλοί θαμώνες έπιναν όσο το δυνατόν περισσότερο πριν από το κλείσιμο, χτίστηκε ένα μεγαλύτερο μπαρ για να μπορεί να χυθεί περισσότερη μπύρα πιο γρήγορα – και είναι αυτή η διαμόρφωση που βλέπουμε σήμερα.

Το ξενοδοχείο έγινε τόπος κοινωνικής συνάντησης για τους Αβορίγινες, και ορισμένοι θυμούνται ακόμη τραγούδια και χορούς γύρω από το πιάνο στο πίσω δωμάτιο. Το Builders Arms Hotel αποτελεί εδώ και πολύ καιρό σημαντικό χώρο για την κοινότητα των Αβοριγίνων της Μελβούρνης και αποτελεί μέρος της περιπατητικής διαδρομής για την κληρονομιά των Αβοριγίνων του Φίτζροϊ.

Η οδός Gertrude και η γύρω περιοχή ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα καταφύγιο για τους φτωχούς και φυτώριο εγκληματιών, μεθυσμένων, πονηρών εμπόρων αλκοόλ, ιερόδουλων, συμμοριών και τζογαδόρων. Οι κάτοικοι της δεκαετίας του 1950 θυμούνται ακόμα ανθρώπους να τρέχουν στο δρόμο με όπλα, να σέρνονται κάτω από τα αυτοκίνητα για να αποφύγουν τον ξυλοδαρμό από την αστυνομία ή άλλους εγκληματίες, υπήρχε ατελείωτη αναστάτωση και φασαρία, και οι άστεγοι ήταν ευρέως διαδεδομένοι.

Ένας από τους σημερινούς ιδιοκτήτες μας – ο Anthony Hammond – ο οποίος έχει κάνει καριέρα ταβερνιάρη, θυμάται ότι το Builders Arms Hotel περιείχε ένα τόπλες μπαρ τη δεκαετία του 1970 και ότι ήταν ένας χώρος φιλικός προς τους ομοφυλόφιλους τη δεκαετία του 1980. Τη δεκαετία του 1990 ήταν ένας πολύ γνωστός χώρος ζωντανής μουσικής, με μια σκηνή για συγκροτήματα στην κεντρική αίθουσα.

READ FURTHER ON ABORIGINAL HISTORY OF YARRA

Στιγμιότυπα από τους Αβορίγινες του Φίτζροϊ:
Παμπ γύρω από το Φίτζροϊ

Σημείωση: αυτά τα στιγμιότυπα έχουν μεταφραστεί για να παρέχουν κάποια πρόσβαση και εικόνα της ιστορικής σημασίας του Fitzroy των Αβοριγίνων για τους μη αγγλόφωνους. Εάν έχετε τη δυνατότητα μετάφρασης με μια εφαρμογή τρίτου μέρους, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση στο πλήρες αγγλικό PDF ΕΔΩ.

Είμαστε στην οδό Γκέρτρουντ στο ξενοδοχείο Builder’s Arms. Εδώ συνήθιζαν πάντα να πηγαίνουν οι Αβορίγινες για ένα ποτό. Αυτό ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή. Υπήρχε το Builders Arms και στην επόμενη γωνία στην George Street υπάρχει το Royal και στην Napier Street είναι το Renown και στη γωνία της Brunswick (Street) είναι το Champion και το Ρομπ Ρόι. Πολλά από αυτά δεν είναι καν ξενοδοχεία πια. Οι Αβορίγινες συνήθιζαν να πηγαίνουν πάντα στο Builders Arms.
A ΤΖΑΚΌΜΟΣ, ΘΥΜΌΜΑΣΤΕ ΤΟ IΘΑΓΕΝΉΣ ΦΊΤΖΡΟΪ, Σ. 9.

Η παμπ ήταν ο τόπος συνάντησης. Πολλές από τις γυναίκες Αβορίγινες δεν έπιναν ποτέ, αλλά πήγαιναν στην παμπ γιατί εκεί γινόταν η συναναστροφή. Το Builders’ Arms είχε ένα μεγάλο πιάνο στο πίσω δωμάτιο, και αυτό ήταν για πολλές από εμάς ο τόπος συνάντησης. Το απόγευμα του Σαββάτου οι νεαρές γυναίκες συνήθιζαν να ντύνονται με τα καλά τους. Οι άντρες φορούσαν ωραία λευκά πουκάμισα και γυαλισμένα παπούτσια… Τον παλιό καιρό, όλοι ντύνονταν ωραία, τα κορίτσια δεν έμπαιναν στην παμπ αν δεν φορούσαν καλσόν. Πήγαιναν στο κομμωτήριο το πρωί και έφτιαχναν τα μαλλιά τους και μετά το μεσημεριανό όλοι πήγαιναν στην παμπ και το πιάνο και η κιθάρα έπαιζαν και οι άνθρωποι τραγουδούσαν και διασκέδαζαν… Το Builders’ και το Royal – ήταν τα δημοφιλή ξενοδοχεία των Αβοριγίνων.
E. ΧΆΡΝΤΙΝΓΚ, ΦΊΤΖΡΟΪ: ΤΟ ΠΡΏΤΟ ΠΡΟΆΣΤΙΟ ΤΗΣ ΜΕΛΒΟΎΡΝΗΣ) 1991, P. 289

Εκείνη την εποχή υπήρχε παμπ σε κάθε γωνία. Ξεκινούσαμε από το Ρομπ Ρόι, μετά το Cham- pi on, το Renown (Squizzy’s), το Royal, το Builders. Αυτές ήταν οι μέρες πριν από την οργάνωση. Οι περισσότεροι επαρχιώτες έρχονταν εδώ. Το Fitzroy ήταν γεμάτο με μετανάστες και Αβορίγινες και τα πήγαιναν πολύ καλά μαζί.
ΚΆΡΟΛ ΦΡΈΙΖΕΡ, ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΊΖΑΜΠΕΘ ΚΆΒΑΝΑ.

Ήμουν 15-16 ετών και έψαχνα τη μητέρα μου. Ήταν στο Φίτζροϊ και ήταν στο Builders Arms που ήξερα να πηγαίνω και να ψάχνω στο Φίτζροϊ λόγω της μνήμης μου… υπήρχε μια παμπ σε κάθε γωνία και έκανα τον γύρο όπως όλοι… ξέρετε, ξεκινούσα από το πάνω άκρο και πήγαινα σε εκείνο και μετά πήγαινα σε εκείνο… ξέρετε, οι άνθρωποι πάντα έβαζαν το κεφάλι τους μέσα ψάχνοντας για κάποιον.
ΣΈΡΕΛ ΒΙΚΈΡΙ, ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΊΖΑΜΠΕΘ ΚΆΒΑΝΑ.

Αν θέλατε να βρείτε κάποιον, αν ήσασταν νέος στην πόλη, κάτω από την ιεραποστολή, απλά τηλεφωνούσατε στο Builders Arms, κάποιος θα ήξερε πού μένατε… Θα ήθελα κάτι που θα σηματοδοτούσε το Builders Arms, γιατί το Builders Arms ήταν ο τόπος συνάντησής μας. Εκεί συνέβαιναν πολλά καλά πράγματα. Εκεί συζητούσαμε για πολλά πράγματα. Όλοι βοηθούσαμε ο ένας τον άλλον, εννοώ ότι υπήρχαν άνθρωποι που πήγαιναν εκεί, ακόμη και ο γερο-Στιούαρτ Μάρεϊ πήγαινε εκεί και δεν έπινε ποτέ.
ΜΠΆΝΤΑ ΠΑΤΤΕΝ, ΣΥΝΈΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΜΈΓΚΑΝ ΈΒΑΝΣ.

Σημειώσεις Kληρονομιάς

Μπορείτε να επισκεφθείτε το κτίριο οποιαδήποτε στιγμή της ημέρας και να διαβάσετε τη χάλκινη πλάκα για μια σύντομη επισκόπηση της ιστορίας του κτιρίου.